ای وای که دارایی دل نیست،جمال است
سخت است اگر عالَم ما،ثروت و مال است

صدبار ز صدها سخن آواز نمودم
این بادیه از باد هوَس زاده و کال است

نرمی و هنر در دل عصیان چه فریبان
خوشبختی و مهر،اندرِ این دل چه زوال است

جنگ است همان رابط دنیای روابط
گرمی محبت ز دلان باز نهال است

سنگ است دلی نیک و جهان جای بزرگی است
ای وای که در کُنهِ جهان سنگ،کمال است