غم پیشه ی جاه است و سخن پیشه ی فقر
پس چرا جاه رویم و ز غمان ره سازیم
علما نان و نمک را بخورند و سیرند
پس چرا ما ز صد لقمه غذا دل خواهیم
عرفا وقت سحر چشم گشایند بر خود
پس چرا ما ز سحر تازه بخواهیم خوابیم
عقلا روز دعایند و شبم شکر آرند
پس چرا وقت سخن ما طلب کار آییم