غم پیشه ی جاه است و سخن پیشه ی فقر

پس چرا جاه رویم و ز غمان ره سازیم


علما نان و نمک را بخورند و سیرند

پس چرا ما ز صد لقمه غذا دل خواهیم


عرفا وقت سحر چشم گشایند بر خود

پس چرا ما ز سحر تازه بخواهیم خوابیم


عقلا روز دعایند و شبم شکر آرند

پس چرا وقت سخن ما طلب کار آییم